τίς οὖν δὴ ἦν ἡ διατριβή; ἢ δῆλον ὅτι τῶν λόγων ὑμᾶς Λυσίας εἱστία; Φαῖδρος πεύσῃ, εἴ σοι σχολὴ προϊόντι ἀκούειν. Τῆς μὲν οὖν σὺ ἐπιδικάζου, τῆς δὲ ἐγώ. γεγραμμένων ἢ ἀγράφων, ἵνα δὴ μηδαμῇ [563e.] Ὃ τοίνυν ἀρχόμενοι τούτου τοῦ λόγου ἐλέγομεν, τὴν φύσιν αὐτῶν πρῶτον δεῖ καταμαθεῖν· καὶ οἶμαι, ἐὰν ἐκείνην ἱκανῶς ὁμολογήσωμεν, ὁμολογήσειν καὶ ὅτι οἷοί τε ταῦτα ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι τε οὐκ ἄλλους πόλεων ἡγεμόνας δεῖ εἶναι ἢ τούτους. Οὕτω. 484 Οἱ μὲν δὴ φιλόσοφοι, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων, καὶ οἱ μὴ διὰ μακροῦ τινος διεξελθόντες 1 λόγου μόγις πως ἀνεφάνησαν οἵ εἰσιν ἑκάτεροι.. Ἴσως γάρ, ἔφη, διὰ βραχέος οὐ ῥᾴδιον. … Όχι μόνο, φίλε μου, λογικό, αλλά και ανάγκη απόλυτη είναι ένας που φυσικά αφιερώνεται στον έρωτα ν᾽ αγαπά και το καθετί που έχει συγγένεια και σχέση με το αντικείμενο της αγάπης του. Click anywhere in the line to jump to another position: Τὸ αὐτοῦ, ἦν δ' ἐγώ, καταμένειν καὶ μὴ ἐθέλειν πάλιν καταβαίνειν παρ' ἐκείνους τοὺς δεσμώτας μηδὲ μετέχειν τῶν παρ' ἐκείνοις πόνων τε καὶ τιμῶν, εἴτε φαυλότερα εἴτε σπουδαιότεραι. εἶναι ἢ μὴ σφὼ εἶναι αὐτῆς διδασκάλω; φέρε, καὶ τὸν οὕτως ἔχοντα τῆς αὐτῆς τέχνης ἔργον πεῖσαι ὡς καὶ διδακτὸν ἡ ἀρετὴ καὶ οὗτοι ὑμεῖς ἐστὲ παρ᾿ ὧν ἂν κάλλιστά τις αὐτὸ μάθοι, ἢ ἄλλης; Ταύτης μὲν οὖν, Hide browse bar Your current position in the text is marked in blue. Και είναι άραγε φανερό το ότι ο καλός φρουρός, για να φυλάξει κάτι, πρέπει να είναι οξύθωρος και όχι τυφλός; Πώς δεν είναι φανερό; Και νομίζεις τάχα πως δεν είναι τυφλοί όσοι δεν κατέχουν τη γνώση εκείνου που πραγματικά υπάρχει και δεν έχουν κανένα καθαρό παράδειγμά του στην ψυχή τους μέσα, ούτε μπορούν, σα ζωγράφοι, να έχουν μπρος στα μάτια τους το αληθινότατο πρότυπο που να στρέφουνται [484d] κι όλο να το κοιτάζουν όσο μπορεί με τη μεγαλύτερη προσοχή και ασφάλεια, έτσι που να βάζουν κι εδώ κάτω τους νόμους των για τα ωραία και τα δίκαια και τα αγαθά, αν χρειαστεί να νομοθετήσουν, και να φυλάγουν άγρυπνοι για να σώζουνται τα καλά νομοθετημένα; Καμιά, μά την αλήθεια, μεγάλη διαφορά δεν έχουν από τους τυφλούς. Πώς; Ας πάρομε σα συμφωνημένο μεταξύ μας πως το κύριο χαρακτηριστικό του φιλοσόφου [485b] είναι ν᾽ αγαπά πάντα τη μάθηση που μπορεί να του φανερώσει κάτι από κείνη την αιώνια και αναλλοίωτη ουσία, που δεν γνωρίζει ούτε γένεση ούτε φθορά. ἐγὼ γὰρ τοῦτο, ὦ Πρωταγόρα, οὐκ ᾤμην διδακτὸν [319b] εἶναι, σοὶ δὲ λέγοντι οὐκ ἔχω ὅπως [ἂν… © 2012 Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος. ἴσως γάρ, ἔφη, διὰ βραχέος οὐ ῥᾴδιον. Ξέρουμε όμως πως, όταν οι επιθυμίες ενός ανθρώπου διευθύνουνται μ᾽ όλη τους τη σφοδρότητα σ᾽ ένα ορισμένο αντικείμενο, γίνονται ασθενέστερες για όλα τ᾽ άλλα, σαν ένα ρέμα που είναι γυρισμένο ολάκερο κατακεί. νῦν δὲ διὰ τὴν ἡμετέραν ἀρετὴν τάδε ἔσται. Καὶ μήν, ἦν δ᾽ ἐγώ, καὶ ὅτι πάσης αὐτῆς, καὶ οὔτε σμικροῦ οὔτε μείζονος οὔτε τιμιωτέρου οὔτε ἀτιμοτέρου μέρους ἑκόντες ἀφίενται, ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσθεν περί τε τῶν φιλοτίμων καὶ ἐρωτικῶν διήλθομεν. Συμφωνημένο αυτό. Τί γάρ; οὐχ οἱ φιλόσοφοι περὶ θεοῦ τὸν ἅπαντα ποιοῦνται λόγον, ἐκεῖνος ἔλεγε, καὶ περὶ μοναρχίας αὐτοῖς καὶ προνοίας αἱ ζητήσεις γίνονται ἑκάστοτε; ἢ οὐ τοῦτο ἔργον ἐστὶ φιλοσοφίας, ἐξετάζειν περὶ τοῦ θε� [485a] Αυτό λοιπόν δεν έχομε τώρα να εξετάσομε: με ποιό τρόπο θα μπορεί να έχουν οι ίδιοι μαζί και εκείνα κι αυτά; Βεβαιότατα. Τί μας μένει λοιπόν κατόπι; Τί άλλο παρά το ακόλουθο: αφού φιλόσοφοι και είναι όσοι μπορούν να φτάσουν και να πιάσουν εκείνο που είναι παντοτινά και σ᾽ όλα του αναλλοίωτο, και όχι εκείνοι που στρέφονται και χάνονται γύρω στα πολλά και που τόσες παίρνουν αλλαγές, ποιοί τάχα από τους δυο πρέπει να γίνουνται κυβερνήτες της πολιτείας; Πώς άραγε να εξετάσομε το ζήτημα, για να παραδεχτούμε το σωστότερο; Εγώ λέγω πως πρέπει να διορίσομε φύλακές της εκείνους που θα ήταν ικανοί να φυλάξουν αμετάβλητους τους νόμους [484c] και τις ορισμένες διατάξεις της πολιτείας. [b] Μὴ τοίνυν ἀνάγκαζε ὃ μὴ καλόν ἐστιν αἰσχρὸν εἶναι, μηδὲ ὃ μὴ ἀγαθόν, κακόν. Δεν ήταν φαίνεται· εγώ όμως νομίζω πως ακόμη καλύτερα θα μπορούσε να δειχτεί η διαφορά τους, αν ήταν δυνατό να περιοριστούμε σ᾽ αυτό μονάχα και να μην είχαμε να καταπιαστούμε και με τόσα άλλα, για να δούμε τί διαφέρει η ζωή [484b] του δίκαιου ανθρώπου από του άδικου. Καὶ μάλ’, ἔφη, οἶδα. Ὀρθῶς, ἔφη, λέγεις. Πολύ λογικό. Σωκράτης, Γλαύκων Επεξεργασία [] οἱ μὲν δὴ φιλόσοφοι, ἦν δ᾽ ἐγώ, ὦ Γλαύκων, καὶ οἱ μὴ διὰ μακροῦ τινος διεξελθόντες λόγου μόγις πως ἀνεφάνησαν οἵ εἰσιν ἑκάτεροιἴσως γάρ, ἔφη, διὰ βραχέος οὐ ῥᾴδιον. Τούτους οὖν μᾶλλον φύλακας στησόμεθα ἢ τοὺς ἐγνωκότας μὲν ἕκαστον τὸ ὄν, ἐμπειρίᾳ δὲ μηδὲν ἐκείνων ἐλλείποντας μηδ᾽ ἐν ἄλλῳ μηδενὶ μέρει ἀρετῆς ὑστεροῦντας; Ἄτοπον μεντἄν, ἔφη, εἴη ἄλλους αἱρεῖσθαι, εἴ γε τἆλλα μὴ ἐλλείποιντο· τούτῳ γὰρ αὐτῷ σχεδόν τι τῷ μεγίστῳ ἂν προέχοιεν. Πρέπει λοιπόν, καθώς ελέγαμε και στην αρχή αυτής της συζήτησης, να μάθομε πρώτα πρώτα τα φυσικά γνωρίσματα αυτών των ανθρώπων· και υποθέτω, αν συμφωνήσομε αρκετά σ᾽ αυτό, δε θα δυσκολευτούμε να παραδεχτούμε πως μπορεί να έχουν οι ίδιοι κι αυτά τα προσόντα και πως δεν είναι ανάγκη να ζητούμε άλλους ηγεμόνες από αυτούς. Ἦ οὖν δυνατὸν εἶναι τὴν αὐτὴν φύσιν φιλόσοφόν τε καὶ [485d] φιλοψευδῆ; Οὐδαμῶς γε. Σωστά. οἱ ἄλλοι δημιουργοί. Παντελῶς γε. Ἴσως γάρ, ἔφη, διὰ βραχέος οὐ … Αυτούς λοιπόν θα προτιμήσομε περισσότερο για φρουρούς ή εκείνους που γνωρίζουν το κάθε καθαυτό ον, κι ούτε στην εμπειρία είναι καθόλου κατώτεροι από τους άλλους ούτε υστερούν σε κανένα άλλο είδος αρετής; Καθόλου βέβαια δεν θα είχε τον τόπο του να προτιμήσομε άλλους απ᾽ αυτούς, αν τουλάχιστο δεν υστερούν σε τίποτ᾽ άλλο· γιατί σ᾽ αυτό που είναι το μεγαλύτερο και το σπουδαιότερο, βέβαια θα τους ξεπερνούν. Ίσως να μην ήταν εύκολο να το βρούμε συντομότερα. Ένας λοιπόν τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί παρά να είναι εγκρατής και καθόλου φιλοχρήματος· γιατί οι λόγοι που σπρώχνουν τους άλλους να κυνηγούν τα πλούτη και τις υπέρμετρες δαπάνες δε μπορεί να᾽ χουν καμιά πέραση γι᾽ αυτόν. Πῶς; Τοῦτο μὲν δὴ τῶν φιλοσόφων φύσεων πέρι ὡμολογήσθω [485b] ἡμῖν ὅτι μαθήματός γε ἀεὶ ἐρῶσιν ὃ ἂν αὐτοῖς δηλοῖ ἐκείνης τῆς οὐσίας τῆς ἀεὶ οὔσης καὶ μὴ πλανωμένης ὑπὸ γενέσεως καὶ φθορᾶς. τόδε δέ, ἦν δ’ ἐγώ, ἆρα δῆλον, εἴτε τυφλὸν εἴτε ὀξὺ ὁρῶντα χρὴ φύλακα τηρεῖν ὁτιοῦν; ἦ οὖν δοκοῦσί τι τυφλῶν διαφέρειν οἱ τῷ ὄντι τοῦ ὄντος ἑκάστου ἐστερημένοι τῆς γνώσεως, καὶ μηδὲν ἐναργὲς ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντες παράδειγμα, μηδὲ δυνάμενοι ὥσπερ γραφῆς εἰς τὸ ἀληθέστατον ἀποβλέποντες κἀκεῖσε ἀεὶ ἀναφέροντές τε. [484a] Οἱ μὲν δὴ φιλόσοφοι, ἦν δ᾽ ἐγώ, ὦ Γλαύκων, καὶ οἱ μὴ διὰ μακροῦ τινος διεξελθόντες λόγου μόγις πως ἀνεφάνησαν οἵ εἰσιν ἑκάτεροι. Eἴ σε φιλεῖ ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ καὶ εὐδαίμονά σε ἐπιθυμοῦσι γενέσθαι, τοῦτο παντὶ τρόπῳ δ Τόδε δέ, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἆρα δῆλον, εἴτε τυφλὸν εἴτε ὀξὺ ὁρῶντα χρὴ φύλακα τηρεῖν ὁτιοῦν; Καὶ πῶς, ἔφη, οὐ δῆλον; Ἦ οὖν δοκοῦσί τι τυφλῶν διαφέρειν οἱ τῷ ὄντι τοῦ ὄντος ἑκάστου ἐστερημένοι τῆς γνώσεως, καὶ μηδὲν ἐναργὲς ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντες παράδειγμα, μηδὲ δυνάμενοι ὥσπερ γραφῆς εἰς τὸ ἀληθέστατον ἀποβλέποντες κἀκεῖσε ἀεὶ ἀναφέροντές τε [484d] καὶ θεώμενοι ὡς οἷόν τε ἀκριβέστατα, οὕτω δὴ καὶ τὰ ἐνθάδε νόμιμα καλῶν τε πέρι καὶ δικαίων καὶ ἀγαθῶν τίθεσθαί τε, ἐὰν δέῃ τίθεσθαι, καὶ τὰ κείμενα φυλάττοντες σῴζειν; Οὐ μὰ τὸν Δία, ἦ δ᾽ ὅς, οὐ πολύ τι διαφέρει. d. ÉmosthÈne, xxiii.54 : Εἰ δ’ ἐκεῖνος ἀσθενέστερος ἦν τὸν ὑπὲρ τῆς νίκης ἐνεγκεῖν πόνον, Έτσι είναι. Τί μήν; Ὧι δὴ πρὸς τὰ μαθήματα καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον ἐρρυήκασιν, περὶ τὴν τῆς ψυχῆς οἶμαι ἡδονὴν αὐτῆς καθ᾽ αὑτὴν εἶεν ἄν, τὰς δὲ διὰ τοῦ σώματος ἐκλείποιεν, εἰ μὴ πεπλασμένως ἀλλ᾽ [485e] ἀληθῶς φιλόσοφός τις εἴη. [515ψ] Παντάπασι δή ἦν δ' ἐγώ, οἱ τοιοῦτοι οὐκ ἂν ἄλλο τι νομίζοιεν τὸ ἀληθὲς ἢ τὰς τῶν σκευαστῶν σκιάς. Σωκράτης τί δέ; οὐκ ἂν οἴει με κατὰ Πίνδαρον ʺκαὶ ἀσχολίας ὑπέρτερονʺ πρᾶγμα ποιήσασθαι τὸ τ Σώφρων μὴν ὅ γε τοιοῦτος καὶ οὐδαμῇ φιλοχρήματος· ὧν γὰρ ἕνεκα χρήματα μετὰ πολλῆς δαπάνης σπουδάζεται, ἄλλῳ τινὶ μᾶλλον ἢ τούτῳ προσήκει σπουδάζειν. Σωστά το λες. Ἀληθῆ, ἦν δ' ἐγώ, λέγεις. Εἰκός γ᾽, ἔφη. οὓς ἂν οἱ ἵπποι μὴ ἀντιφιλῶσιν, οὐδὲ φιλόρτυγες, οὐδ’ αὖ φιλόκυνές γε καὶ φίλοινοι καὶ φιλογυμνασταὶ καὶ φιλόσοφοι, ἂν μὴ ἡ σοφία αὐτοὺς ἀντιφιλῇ. Ὀρθῶς, ἔφη. οἶσθ' ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ὅτι ἔστιν τὸ φιλοσοφεῖν; πάνυ γε, ἔφη. Επιστροφή στην αρχή ↑, Πρόσωπα και θέματα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. ἔστι δὲ τί, καὶ τοῦ ἕνεκα τηνικάδε ἀφίκου; Πρωταγόρας, ἔφη, ἥκει, στὰς παρ᾿ ἐμοί. Ἀλλὰ μὴν ὅτῳ γε εἰς ἕν τι αἱ ἐπιθυμίαι σφόδρα ῥέπουσιν, ἴσμεν που ὅτι εἰς τἆλλα τούτῳ ἀσθενέστεραι, ὥσπερ ῥεῦμα ἐκεῖσε ἀπωχετευμένον. Αὕτη μὲν τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ φίλε, ἡ ἀρχὴ οὑτωσὶ καλὴ καὶ νεανική, ὅθεν τυραννὶς Κι ακόμη πως την αγαπά ολόκληρη και δεν παρατιέται με τη θέλησή του από κανένα της μέρος, ούτε μικρότερο ούτε μεγαλύτερο ούτε σπουδαιότερο ούτε ταπεινότερο, απαράλλακτα όπως ελέγαμε πριν για τους εραστές και για τους φιλοδόξους. Χωρίς καμιά αμφιβολία. Platon, Lysis, texte établi par Alfred Croiset, Les Belles Lettres, C.U.F., 1994. Republic ϛ. Μεγάλη ἀνάγκη. ἐμοὶ γοῦν ἔτι δοκεῖ ἂν βελτιόνως φανῆναι εἰ περὶ τούτου μόνου ἔδει ῥηθῆναι, καὶ μὴ πολλὰ τὰ λοιπὰ διελθεῖν μέλλοντι κατόψεσθαι τί διαφέρει βίος. 9 ἄλλο γε ἢ γέλωτα ὀφλήσειν παρ᾽ ἐμαυτῷ, ... ἦν δ᾽ ἐγώ, πρὸς θεῶν, οὐκ ἂν 29 αἰσχύνοιο εἰς τοὺς Ἕλληνας σαυτὸν σοφιστὴν παρέχων; ─ Νὴ τὸν Δία, ὦ 30 Σώκρατες, εἴπερ γε ἃ … - Πολλὴ ἀνάγκη ἔφη. Σωστά. -Μῶν μὴ καὶ οὗτοί σου ἄρχουσιν, οἱ διδάσκαλοι ; -Πάντως δήπου. νείμω;” “ Ἐπὶ πάντας”, ἔφη ὁ Ζεύς, “καὶ πάντες μετεχόντων. Ἴσως γάρ, ἔφη, διὰ βραχέος οὐ ῥᾴδιον. Please refresh the home page in your browser!. ΒΙΒΛΙΟΝ ΣΤ [484a] Οἱ μὲν δὴ φιλόσοφοι, ἦν δ᾽ ἐγώ, ὦ Γλαύκων, καὶ οἱ μὴ διὰ μακροῦ τινος διεξελθόντες λόγου μόγις πως ἀνεφάνησαν οἵ εἰσιν ἑκάτεροι. τί δ’ ἄλλο, ἦν δ’ ἐγώ, ἢ τὸ ἑξῆς; ἐπειδὴ φιλόσοφοι μὲν οἱ τοῦ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχοντος δυνάμενοι ἐφάπτεσθαι, οἱ δὲ μὴ ἀλλ’ ἐν πολλοῖς καὶ παντοίως ἴσχουσιν πλανώμενοι οὐ φιλόσοφοι, ποτέρους δὴ δεῖ πόλεως ἡγεμόνας εἶναι; πῶς οὖν λέγοντες ἂν αὐτό, ἔφη, μετρίως λέγοιμεν; ὁπότεροι ἄν, ἦν δ’ ἐγώ, δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους τε καὶ ἐπιτηδεύματα πόλεων, τούτους καθιστάναι. οὐδέν, ἦν δ᾽ ἐγώ, μὰ Δία ἄτοπον.ἐννοῶ γὰρ καὶ αὐτὸς εἰπόντος σοῦ, ὅτι πρῶτον μὲν ἡμῶν φύεται ἕκαστος οὐ … Το ποιό; Το μίσος της ψευτιάς, που για κανένα λόγο δε θα ανέχουνται να μπαίνει με τη θέλησή τους μες στην ψυχή τους, αλλά να το αποστρέφουνται και να στρέγουν μόνο την αλήθεια. καὶ ὁ Ἀδείμαντος ἔφη: ἀλλ᾽ ἴσως, ὦ Σώκρατες, οὕτω ῥᾷον ἢ 'κείνως. Καὶ ἴσως μέν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ ταύτην, ὥσπερ οἱ παῖδές τε καὶ αἱ γυναῖκες τὰ ποικίλα θεώμενοι, καλλίστην ἂν πολλοὶ κρίνειαν. καὶ δίκην δὴ καὶ αἰδῶ οὕτω θῶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις, ἢ ἐπὶ πάντας . Καὶ μάλ', ἔϕη. εἰ δ’ αἰσχροκερδής, οὐκ ἦν θεοῦ. | … μηδεὶς αὐτοῖς ᾖ δεσπότης. Ὀρθῶς, ἔφη. τί δ' ἄλλο γε ἢ κατὰ τὸ Σόλωνος; Σόλων γάρ που εἶπε—γηράσκω δ' αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος:σολον φρ. Ὡμολογήσθω. Ἦ οὖν οἰκειότερον σοφίᾳ τι ἀληθείας ἂν εὕροις; Καὶ πῶς; ἦ δ᾽ ὅς. Τὸν ἄρα τῷ ὄντι φιλομαθῆ πάσης ἀληθείας δεῖ εὐθὺς ἐκ νέου ὅτι μάλιστα ὀρέγεσθαι. ἦ καλόν, ἦν δ᾽ ἐγώ, τέχνημα ἄρα κέκτησαι, εἴπερ κέκτησαι: οὐ γάρ τι ἄλλο πρός γε σὲ εἰρήσεται ἢ ἅπερ νοῶ. Οὐ μόνον γε, ὦ φίλε, εἰκός, ἀλλὰ καὶ πᾶσα ἀνάγκη τὸν ἐρωτικῶς του φύσει ἔχοντα πᾶν τὸ συγγενές τε καὶ οἰκεῖον τῶν παιδικῶν ἀγαπᾶν. ὁμοίους ἡμῖν, ἦν δ᾽ ἐγώ: τοὺς γὰρ τοιούτους πρῶτον μὲν ἑαυτῶν τε καὶ ἀλλήλων οἴει ἄν τι ἑωρακέναι ἄλλο πλὴν τὰς σκιὰς τὰς ὑπὸ τοῦ πυρὸς εἰς τὸ καταντικρὺ αὐτῶν τοῦ σπηλαίου προσπιπτούσας; πῶς γάρ, ἔφη, Πρόσεξε τώρα ύστερ᾽ απ᾽ αυτό να δεις αν δεν είναι ανάγκη να έχουν [485c] από φυσικού τους και τούτο ακόμα αυτοί που θα πρέπει να είναι τέτοιοι όπως τους λέγαμε. 484a οἱ μὲν δὴ φιλόσοφοι, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων, καὶ οἱ μὴ διὰ μακροῦ τινος διεξελθόντες λόγου μόγις πως ἀνεφάνησαν οἵ εἰσιν ἑκάτεροι. Τὸ ποῖον; Τὴν ἀψεύδειαν καὶ τὸ ἑκόντας εἶναι μηδαμῇ προσδέχεσθαι τὸ ψεῦδος ἀλλὰ μισεῖν, τὴν δ᾽ ἀλήθειαν στέργειν. Πώς να μη; Εκείνος λοιπόν που όλες του οι επιθυμίες έχουν στραφεί προς τη μάθηση και το κάθε που έχει σχέση με αυτή, καμιάν άλλη ηδονή και απόλαυση, νομίζω, δε θα ζητά παρά μονάχα κι αποκλειστικά τις ψυχικές, και θα περιφρονεί τις υλικές του σώματος, αν δεν είναι με τ᾽ όνομα μόνο [485e] κι όχι πραγματικός φιλόσοφος. Και μπορείς να βρεις τίποτα που να συγγενεύει περισσότερο με τη σοφία από την αλήθεια; Πώς θα μπορούσε; Είναι λοιπόν δυνατό ποτέ η ίδια φύση ν᾽ αγαπά τη σοφία [485d] και την ψευτιά μαζί; Ποτέ βέβαια. Τί οὖν, ἔφη, τὸ μετὰ τοῦτο ἡμῖν; Τί δ᾽ ἄλλο, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἢ τὸ ἑξῆς; ἐπειδὴ φιλόσοφοι μὲν οἱ τοῦ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχοντος δυνάμενοι ἐφάπτεσθαι, οἱ δὲ μὴ ἀλλ᾽ ἐν πολλοῖς καὶ παντοίως ἴσχουσιν πλανώμενοι οὐ φιλόσοφοι, ποτέρους δὴ δεῖ πόλεως ἡγεμόνας εἶναι; Πῶς οὖν λέγοντες ἂν αὐτό, ἔφη, μετρίως λέγοιμεν; Ὁπότεροι ἄν, ἦν δ᾽ ἐγώ, δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους τε καὶ ἐπιτηδεύματα πόλεων, τούτους καθιστάναι [484c] φύλακας. Αρετές των πραγματικών φιλοσόφων [484a] Έτσι λοιπόν, Γλαύκων, ύστερ᾽ από μια τόσο μακριά εξέταση, μόλις και μετά βίας κατορθώσαμε να βρεθεί ποιοί είναι οι αληθινοί φιλόσοφοι και ποιοί όχι. Ανάγκη πάσα. Πρέπει λοιπόν ο πραγματικά φιλομαθής ευθύς από νέος να ορέγεται με όλη του τη δύναμη ολάκερη την αλήθεια. [485a] Οὐκοῦν τοῦτο δὴ λέγωμεν, τίνα τρόπον οἷοί τ᾽ ἔσονται οἱ αὐτοὶ κἀκεῖνα καὶ ταῦτα ἔχειν; Πάνυ μὲν οὖν. Τόδε τοίνυν μετὰ τοῦτο σκόπει εἰ ἀνάγκη ἔχειν πρὸς [485c] τούτῳ ἐν τῇ φύσει οἳ ἂν μέλλωσιν ἔσεσθαι οἵους ἐλέγομεν. Οὐ φαίνεται, εἶπον· ἐμοὶ γοῦν ἔτι δοκεῖ ἂν βελτιόνως φανῆναι εἰ περὶ τούτου μόνου ἔδει ῥηθῆναι, καὶ μὴ πολλὰ τὰ λοιπὰ διελθεῖν μέλλοντι κατόψεσθαι τί διαφέρει βίος [484b] δίκαιος ἀδίκου. οὐ γὰρ ἂν γένοιντο πόλεις, εἰ ὀλίγοι αὐτῶν μετέχοιεν ὥσπερ ἄ τί οὖν ἔστιν; ἔφην ἐγώ. Séquence I séance 5 .